Tunezja przeszła długotrwały rozwój historyczny. Najstarsze ślady obecności człowieka pochodzą z okresu starszego paleolitu. Zaś 3000 lat p.n.e. na terytorium przyszłej Tunezji zaczęli osiedlać się Berberzy - rdzenni mieszkańcy tego kraju. W XI wieku p.n.e. na terenach Tunezji pojawili się Fenicjanie, którzy założyli między innymi Kartaginę oraz placówki handlowe na szlaku do Hiszpanii. Kartagina stała się centrum potężnego państwa punickiego, walczącego z Grekami i Rzymianami o dominację nad zachodnią częścią Morza Śródziemnego. Kartagiński wódz Hannibal przeszedł ze swoją armią Alpy, pokonał Rzymian w 216 r.p.n.e. Mimo początkowych sukcesów, w wyniku trzech wojen punickich Kartagina została rozgrabiona w bitwie pod Zamą w 202 roku p.n.e., zdobyta i zniszczona w 146 roku p.n.e. Na jej ziemiach utworzono rzymską prowincję Africa, będącą przez stulecia żywnościowym zapleczem Rzymu, zaspakajającym w 60% zapotrzebowanie cesarstwa na zboże i oliwę.
Kres rzymskiemu panowaniu w Afryce położyła w 439 roku inwazja germańskiego plemienia Wandalów, które zdobyło północną Afrykę. Uaktywnili się Berberowie. Zamieszanie wykorzystał bizantyjski wódz Belizariusz, który w 533 roku podbił Wandalów. Bizantyjczycy nie potrafili docenić zwycięstwa, rządzili nieudolnie pozwalając na kolejne powstania Berberów i upadek miasta. Wykorystali to arabscy najeźdźcy, którzy pod sztandarem nowej wiary - islamu zajęli tereny dzisiejszej Tunezji i włączyli ją do imperium Omajjadów, rzadzonego przez kalifów z Damaszku.
W latach 800 - 909 Tunezją rządziła dynastia Aghlabidów. Ten okres nazywany jest "złotym wiekiem". Powstały wtedy mediny otoczone murami oraz ribaty - obronne klasztory. Później krajem rządziły kolejno dynastie Fatymidów, Ziridów, Almohadów i Almorawidów. W latach 1050 - 1060 kraj spustoszył najazd pasterskie plemienia Hilalitów. W 1270 roku pod Kartaginą zginął stojący na czele wyprawy krzyżowej król francuski Ludwik Święty. Za panowania Hafsydów kraj ponownie rozkwitał. Wybudowano nowe miasta i meczety. Powstała silna flota. W XVI wieku w wyniku rywalizacji hiszpańsko-tureckiej, Tunezja przeszła pod władzę Osmanów. Prowincją sułytańskiego nadania rządzili Bejowie.
W latach 1881 - 1956 Tunezja znalazła się pod protektoratem francuskim. Podczas II wojny światowej na terenie Tunezji toczyły się ciężkie walki pomiędzy wojskami włoskimi i niemieckimi Africa Korps a aliantami dowodzonymi przez generałów Pattona i Montgomery'ego.
20.03.1956r. Tunezja uzyskała niepodległość, a 25.07.1957 roku stała się republiką na czele z prezydentem Habibem Bourghuibą, który skonsolidował państwo, wzmocnił jego prestiż na arenie międzynarodowej, wprowadził szerokie reformy społeczne. Jego trzydziestoletnie rządy zakończyło przejęcie władzy po bezkrwawym przewrocie pałacowym 07.11.1987r. zorganizowanym przez ówczesnego premiera generała Zajn al-Abidin Ali. Nowy prezydent prowadzi liberalną politykę, w wyniku czego Tunezja jest obecnie najstabilniejszym i najbezpieczniejszym krajem północnej Afryki.
Coś o mnie
